Diverse vormen van geuroverlast
Nu is tonijn een vrij extreme geur, maar je ruikt het bijvoorbeeld ook bij meer normale geuren zoals iemand die de trein in loopt met een bakje friet. Een ander berucht voorbeeld is de persoon die naast je komt zitten in een te volle en warme treincoupé en deze ochtend helaas geen tijd had om wat deodorant te gebruiken. Je kunt de aanwezigheid van deze persoon letterlijk ruiken. Andersom gebeurt het ook wel eens; personen die overmatig veel deodorant of parfum hebben gebruikt kunnen ook flink veel geuroverlast geven.
Bestaat er zichtoverlast?
Je zou de redenering nog verder kunnen trekken: waarom is geluidsoverlast wel iets waar we wat van ‘mogen’ zeggen en waarom is ‘zicht’ overlast (bijvoorbeeld iemand die kleding draagt die jij niet mooi vindt) dat niet?
Waarom is bepaalde overlast meer of minder geaccepteerd?
Begrijp mij niet verkeerd; het gaat mij er niet om dat ik vind dat we over alles wat ons niet aan staat maar moeten kunnen klagen (daar krijgen we volgens mij een hele zure maatschappij van), het gaat mij er meer om wat de oorzaak is waarom de ene overlast wel en de andere minder geaccepteerd is. Al discussiërende over dit onderwerp kwam ik op twee verklaringen:
Het maakt uit of datgene wat tot overlast leidt een basisbehoefte is of niet
Eten is noodzakelijk voor mensen om te doen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld naar muziek luisteren. Ook is het dragen van kleding noodzakelijk om je te beschermen tegen kou en dergelijke. Door iets te zeggen van dit soort overlast, zeg je eigenlijk dat iemand niet in zijn of haar basisbehoeftes mag voorzien. Daarom accepteren we sneller een vervelende geur van eten of iemands kleding dan geluidsoverlast.
Het maakt uit hoe gemakkelijk iemand de overlast kan wegnemen
Als iemands eten niet lekker ruikt, zijn er maar een beperkt aantal opties om de stank weg te nemen. In veel gevallen komt het er op neer dat iemand het eten zou moeten weggooien. Op een zelfde manier is de oplossing voor visuele overlast door lelijke kleding de oplossing dat iemand al zijn kleren uit zou trekken, wat dan in de ogen van veel mensen tot nog meer zichtoverlast zou leiden.
Daar staat tegenover dat iemand die voor geluidsoverlast zorgt, hier gemakkelijker een einde aan kan maken. Hij kan zijn mond houden, zachter praten, het volume van de Mp3 speler zachter zetten of de Mp3 speler uitzetten (zijn mate van controle is daardoor groter). Daarom accepteren we sneller een vervelende geur van eten of iemands kleding dan geluidsoverlast.
Ik ben er nog niet over uit. Wat denk jij?
5 reacties
Ik accepteer absoluut geluidsoverlast eerder dan stank!
Als ik echt weet dat de stank bij de buurman vandaan komt, dan spreek ik hem daar direct op aan.
Misschien komt het omdat ik midden in de stad woon waar het toch al vrij rumoerig is qua geluid.
liever geluidsoverlast dan stank.
Mijn buurman heeft nu sinds één maand een kat. Die kat vindt het heerlijk om in mijn tuin te poepen. zo af en toe ruik ik dat als ik buiten een sigaretje sta te roken.
Nou ga ik er niks van zeggen omdat mijn dochter piano speelt. Mijn buurman stond minimaal 5x per maand voor mijn deur om aan te geven dat hij last had van de piano.
Ik kan nu niet wachten tot dat hij langs komt om te klagen over de piano.
Mijn dochter is een muzikaal talent. Zij lest 2 keer in de week en moet elke dag oefenen van haar piano leraar.
Langdurige luchtjes worden op ten duur minder waargenomen door onze geurreceptoren. Soort overprikkeling. Met geluid is dat niet zo, althans niet tijdelijk wel permanent.
Ik kan totaal niet tegen parfum. Mijn vrouw gebruikt het heel zuinig, maar als ze mij wil omhelzen, word ik onpasselijk van de lucht.
Alles waar parfum in zit ruik ik op 500 meter afstand. Heerlijk door het bos wandelen is er zelfs niet meer bij, laat staan in het openbaar vervoer of openbare toiletten. Voorbijgangers ruiken meestal naar parfum of wasverzachter en ik krijg hier direct een loopneus, hoofdpijn en misselijkheid van (en zware irritatiegevoelens). Mensen hebben niet door dat ze anderen hiermee sterk tot last kunnen zijn. Daarbij is het ook nog eens zwaar chemisch en ongezond voor mens, dier en natuur. Sorry voor mijn ‘rant’, maar ik moest het ergens kwijt 😉